‘Waar is het goed voor?’, ‘Dat kan mijn kleine zusje ook’, ‘Het is een linkse hobby’ en ‘Is het kunst of kan het weg?’ zijn slechts enkele kreten die de moderne kunst als futiel, raar of elitair wegzetten.Toegegeven, soms ís kunst letterlijk fruit (denk aan Cattelans banaan) en er zijn schilderijen, beelden en video’s die zich niet vanzelf in een warm plekje onder je hart nestelen, maar die desondanks als belangrijk worden beschouwd. Het doet er wel toe wíé ze als belangrijk beschouwt. Beatrix Ruf, oud-directeur van onder meer het Stedelijk Museum, heeft bijvoorbeeld een grote invloed op de opinie in de kunstwereld.

‘Moderne kunst’ is een serie van vijf lezingen, die ook los te volgen zijn. In deze tweede aflevering ziet u twee tegenpolen uit de jaren 1960. Enerzijds maakt u kennis met het werk van Helen Frankenthaler die verf op het doek liet vloeien waar het zelf zijn weg vond en een kunstwerk creëerde. Aan de andere kant ziet u kunst van mensen als Chuck Close wiens enorme schilderijen eruit zien als haarscherpe foto’s. Ook krijgen pop art en op art (nee, dat is niet hetzelfde) hun verdiende plaats.

De lezing wordt gegeven door drs. Krzysztof Dobrowolski-Onclin in samenwerking met John Soedirman in het kader van dokter John’s Kunst Café. Normaal gesproken zou de lezing in het Amsterdamse Torpedotheater plaatsvinden. In verband met de sluiting van alle theaters is de lezing online verhuisd. Via deze link vindt u de inloggegevens voor de lezing. De lezing is gratis, maar giften voor het theater via een tikkie worden zeer op prijs gesteld.